گروه ورزشی آناج: «لئوناردو پیمنتا» نامی آشنا برای فوتبال ایران و تبریز است. بازیکن برزیلی خوش‌نقش و خوش‌تکنیک که پایش با برزیلی‌های وطنی به لیگ برتر فوتبال کشور باز شد و در ادامه ۴ فصل در تیم‌های تراکتور و گسترش فولاد بازی کرد.

پیمنتا آخرین بار در لیگ پانزدهم در فوتبال ایران به میدان رفت و از آن پس به کشور خود بازگشته است. وی همواره از دوران حضورش در ایران به نیکی یاد کرده و از طریق فضای مجازی عشق و علاقه خود را به مردم کشورمان و بویژه تبریز ابراز می‌کند.

او که یک ماه دیگر تولد ۳۷ سالگی خود را جشن خواهد گرفت، با اطمینان می‌گوید یک فصل دیگر در فوتبال ایران بازی خواهد کرد. وی در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار ما این خبر را اعلام کرد که متن این مصاحبه در ادامه از منظرتان می‌گذرد:

* لئو چه خبر، الان در کدام تیم بازی می‌کنی و وضعیتت چطور است؟

من در تیم بواویشتا (Boavista RJ) که از باشگاه‌های شهر ریو دوژانیرو و از تیم‌های سری دی فوتبال برزیل است بازی می‌کنم و تا پایان ماه دسامبر با این تیم قرارداد دارم. 

* به خداحافظی از فوتبال فکر کرده‌ای؟

فکر مى‌کنم که زمان خداحافظى من از فوتبال هنوز نرسیده است. به نظرم چیزى که بیشتر از همه یک ورزشکار را از انجام آنچه که دوست دارد دور نگه می‌دارد، مصدومیت جدى و کمبود انگیزه است. خوشبختانه این موارد برای من پیش نیامده و درحال حاضر در شرایط فیزیکى عالى هستم و انگیزه کاملى دارم. من اهداف و رویاهاى زیادى براى بدست آوردن دارم. البته که قرار است ۵ فصل دیگر بازى کنم!

* برنامه‌ات برای دوران بازنشستگی چیست، دوست داری مربی شوی؟

بله {با تأکید}، برنامه‌هایم در همین راستا قرار دارند. من مى‌خواهم که در کنار مستطیل سبز بمانم و رابطه نزدیکى با بازیکن‌ها داشته باشم و به آن‌ها کمک کنم، این مرا راضى نگه می‌دارد. بنابراین معتقدم و باور دارم که می‌خواهم مربى بشوم و همچنین مدیریت خیلى جالب خواهد بود، جایى که مى‌توانم به ورزشکارانى که فرصت و شرایطش را ندارند کمک کنم. دوستان زیادى دارم که در حوزه ورزش و فوتبال کار مى‌کنند و مى‌توانند در آینده برای همکاری گزینه خوبى باشند.

* گفتی که حالا حالاها به خداحافظی فکر نمی‌کنی، اگر از فوتبال ایران پیشنهاد داشته باشی برمی‌گردی؟

البته که اینطور است، مطمئن باشید. یکی از اهدافم حضور دوباره در ایران است. کشورى که عاشقش هستم و مردمانى که دوست‌شان دارم. در این کشور دوستانی دارم که بخشى از خانواده‌ام شده‌اند.

حس رقابت در فوتبال ایران خیلى به فوتبال برزیل شبیه بوده و به نوعی قابل پیش‌بینی نیست. لیگ ایران را دوست دارم و قطعاً براى این که یک فصل دیگر بازى کنم بازخواهم گشت. همیشه در ایران خوشحال بودم و دلتنگ این کشور هستم.

* تو چند سال با پیراهن تیم‌های صنعت‌نفت، تراکتور و گسترش فولاد در ایران بازی کردی، می‌خواهم بپرسم با مواردی چون دلالی برخورد داشتی؟

من در ایران ۵ فصل بازى کردم؛ با تراکتور قرارداد ۴ ساله بستم ولی ۲ فصل در ترکیب این تیم حضور داشتم! یک فصل در صنعت‌نفت و ۲ فصل هم در گسترش (ماشین‌سازى کنونی) به میدان رفتم. در این باشگاه‌ها واقعا خوشحال بودم و دوستان فوق‌العاده‌اى دارم که هنوز با آن‌ها در ارتباط هستم. 

* کلا در فضای فوتبال ایران چه چیزهایی برای تو جالب و دوست داشتنی بود؟

مهربانى هواداران، سطح بالاى رقابت‌ و طرز بازى تیم‌هایى که برخلاف ترکیب تاکتیکى‌شان همواره دوست دارند فوتبال بازى کنند و توپ را در اختیار داشته باشند. این براى یک بازى تاکتیکى خیلى مهم است. لیگی با بازیکن‌هاى خلاق و باهوش که می‌خواهند صاحب توپ باشند و این خیلی جالب بود.

* مورد ناراحت کننده چی؟

چیزى نیست که راجب‌اش شکایتى داشته باشم، فقط متشکرم. همانطور که گفتم من در این کشور صد درصد خوشحال بودم.

* بازی‌های فوتبال ایران را دنبال می‌کنی؟

بطور کامل نه ولی مسابقات سه تیمی که در آن‌ها بازی کردم را همیشه پیگیر هستم و می‌دانم که تراکتور در فصل جاری تیم قدرتمندی دارد و مدعی قهرمانی است. امیدوارم که نهایتا به این مقام و جام دست یابد چراکه واقعا حق این تیم و هوادارانش است. این تیم در دنیا تیمی پرطرفدار شناخته می‌شود و این را مدیون هوادارانش است.

* نظرت در مورد اینکه تراکتور به عنوان پنجمین تیم پرتماشاگر فوتبال جهان انتخاب شد، چیست؟

واقعا برایم حس فوق‌العاده و غرورانگیزی داشت. بر خودم می‌بالم و افتخار می‌کنم که جزو این خانواده هستم. هواداران تراکتور مدت‌هاست که مرزها را شکسته و جهانی شده‌اند. آن‌ها لایق بهترین‌ها هستند.

* با کدامیک از مربیان و هم‌تیمی‌های خود بیشتر در ارتباط هستی؟

با همه آن‌ها، ما همیشه از طریق فضاى مجازى با یکدیگر در ارتباط هستیم. همانطور که گفتم هر تیمی که حضور داشتم خانواده کوچکى با دوستانم تشکیل دادم. من با فراز کمالوند حرف مى‌زنم، ابراهیم قاسم‌پور، رسول خطیبى و حتی نفراتی که باهم کار نکردیم ولى همدیگر را می‌شناسیم که از آنان نیز مى‌توانم به على دایى و امیر قلعه‌نویى اشاره کنم. از بازیکنانی که هم‌تیمی‌ام بودند نیز باید از محمد نصرتى، محمد ابراهیمى، مصطفىٰ اکرامی، مجتبىٰ ترشیز، مرتضىٰ اسدی یاد کنم و سایر دوستانم. ما براى همیشه باهم در ارتباط خواهیم بود؛ برای تمام عُمر.

* از فعالیتت در فضای مجازی می‌توان به این نتیجه رسید که حسابی دلتنگ تبریز هستی؟

بله، خیلى دلتنگ مردم و شهر تبریز هستم. دوستان زیادى در این شهر دارم که به من کمک زیادی کردند و همیشه قدردان لطف‌شان خواهم بود. تبریز در قلب من است؛ شهرى زیبا و عالى (کامل) با مردم با ادب و دوست‌داشتنى، من عاشق تبریز هستم همچون ریودوژانیرو.

* ارتباط بسیار خوبی هم با هواداران تراکتور و فوتبال تبریز داری، در این مورد صحبت می‌کنی؟

باشگاه تراکتور و هوادارانش برای همیشه در قلب من خواهند بود و این یک رابطه دوطرفه است. خیلی خوشحالم که این ارتباط وجود دارد. یادم می‌آید هواداران‌مان چه در بازی‌های خانگی و چه در خارج از خانه در ورزشگاه حضور داشتند و تیم را حمایت مى‌کردند. آنان پا به پای بازیکنان براى بردها مى‌جنگیدند و بالاتر از همه عشق حقیقى را براى دیار و باشگاه‌شان به دوش مى‌کشیدند.

* از شعارهایی که هواداران می‌دادند کدامیک را می‌پسندیدی و به خاطر داری؟

بعنوان یک ورزشکار عالى‌ترین احساس رضایت وقتى است که وارد استادیوم کاملاً مملو از جمعیت یادگار امام می‌شوید و اسم‌تان را می‌شنوید که هواداران با عشق فریاد می‌زنند. ترس از گل! این را فقط پرشورهای تراکتور مى‌توانند از بین ببرند؛ مقصودم از این جمله شعار «عیبی یوخ» است که موقع گل خوردن‌ در ورزشگاه می‌شنیدیم و این همان فلسفه بزرگ هواداری است. باز هم می‌گویم همیشه قدردان کسانی هستم که به من کمک کردند و عاشق تراکتور و تمام شهر تبریز هستم.

* خاطره جالبی از زمان حضورت در تبریز داری که برایمان تعریف کنی؟

خاطرات خیلى زیادى دارم ولى من همیشه روزهاى بازى را به یاد می‌آورم. برایم خیلى خاص بود که بازى کنم، دفاع کنم و همراه تیم ببرم. بعد از برد، قدم زدن در شهر حس عالى داشت، وقتی در خیابان‌ها، مغازه‌ها و همه جا لذت و خوشحالى مردم را مى‌دیدم و این بهترین خاطره‌اى است که دارم. البته گل‌ها، پاس‌ گل‌ها و دریبل‌هایم در روز مسابقات نیز برایم خاطره‌انگیز هستند.

* مهمترین خصلتی که از کشور و مردم ایران در ذهنت باقی مانده، چیست؟

عشق، مهربانى، احترام و اتحاد، احساسی بود که در طول این چند سال مى‌توانستم ببینم و یاد بگیرم. بالاتر از ورزش، انسان بودن مهم است که در زندگى روزمره مى‌توانستم تأیید کنم. مردمانى که بیشتر از همه تحسین‌شان مى‌کنم و در زندگى من خیلى مهم هستند.

* تصمیم‌ات برای بازگشت به ایران و تبریز قطعی است؟

مطمئنا؛ این هدف من در آینده نزدیک است. امیدوارم که پروپوزال خوبى را تا ماه دسامبر دریافت کنم زمانى که پنجره نقل و انتقالات باز مى‌شود. من با رضایت کامل برای یک انتقال حاضر می‌شوم و امکان دارد که این انتقال اتفاق بیافتد. اهداف زیادى دارم تا بتوانم به تیمی که می‌پیوندم کمک کنم! کمااینکه ۲ بار در گسترش فولاد این کار را انجام دادم. وقتى به این تیم برگشتم وضعیت خیلی بدی داشت. احتیاج داشتیم که سیر نزولى تیم را پاک کنیم و مدیریت کردیم تا به هدف‌مان برسیم. من این تیم را بدون خطر ترک کردم و اطمینان دارم که برمى‌گردم و به زودى در تبریز خواهم بود!

* و صحبت پایانی؟

باید از اصحاب رسانه ایران تشکر کنم چراکه وظیفه خود را به خوبی انجام می‌دهند و این نوید را به دوستانم در ایران می‌دهم که بزودی دوباره در کنارشان خواهم بود، لئو پیمنتا برخواهد گشت؛ مى‌توانید این را باور کنید و فراموش نکنید که مى‌توانید مرا در فضاى مجازى دنبال کنید. من عاشق ایران و آذربایجان هستم و دلم برایشان خیلی تنگ شده است. مى‌خواهم که یک فصل دیگر در ایران بازى کنم. داستان ما تمام نشده است. مرسى از همه دوستانم و برای همه آنها صحت و سلامتى آرزو مى‌کنم.

گفت‌وگو از: سجاد جمالزاده
مترجم: نیما جهان‌پور

انتهای پیام/